- morsus
- 1.
morsus, a, um, Part., from mordeo.2.morsus, ūs, m. [mordeo], a biting, a bite.I.Lit.: contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum. Cic. Sen. 15, 51:B.
serpentis,
id. Fat. 16, 36:morsu apprehendere,
to bite, Plin. 11, 24, 28, § 84:morsibus insequi,
Ov. M. 13, 568:morsu appetere,
Tac. H. 4, 42:nec tu mensarum morsus horresce futuros,
the eating, Verg. A. 3, 394:mucida frusta farinae... non admittentia morsum,
Juv. 5, 69:vertere morsus Exiguam in Cererem penuria adegit edendi,
their bites, their teeth, id. ib. 7, [p. 1167] 112; so,zonam morsu tenere,
by the teeth, Juv. 14, 297.—Transf.1.A catching hold; and, concr., that which takes hold, a catch (of a buckle, etc.; poet. ):2.quā fibulā morsus Loricae crebro laxata resolverat ictu,
Sil. 7, 624:roboris,
i. e. the cleft of the tree which held fast the javelin, Verg. A. 12, 782:patulis agitatos morsibus ignes spirent,
Grat. Falisc. 270.—Sharpness of flavor, sharp taste, pungency:II.nec cibus ipse juvat morsu fraudatus aceti,
Mart. 7, 25, 5:marinus,
acrid quality, Plin. 36, 26, 65, § 191:et scabros nigrae morsu rubiginis enses,
i. e. a corroding, consuming, Luc. 1, 243.—Trop., a bite, sting, pain, vexation, etc.:(carmina) odio obscuro morsuque venenare,
a malicious attack, Hor. Ep. 1, 14, 38:perpetui curarum morsus,
gnawings, pains, Ov. P. 1, 1, 73:doloris,
a bite, sting, Cic. Tusc. 4, 7, 15:libertatis intermissae,
id. Off. 2, 7, 24:dubiā morsus famae depellere pugnā,
Sil. 2, 271.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.